علی عضو انجمن های اسلامی دانش آموزان و پایگاه مقاومت بسیج دبیرستان بود و بیشتر اوقات فراغت خود را به پاسداری امنیت منطقه می گذراند .به نماز جمعه و جماعات توجه خاصی داشت .علاقه ی خاصی به انقلاب داشت و حضور درجبهه را برای خود فرض می دانست.در تاریخ ۱۸/۸/۶۶ به مدت دو ماه در جبهه های حق علیه باطل مشغول نبرد با کفار بعثی بود.
برای بار دوم در تاریخ ۲۳/۱۲/۶۶ از طریق پشتیبانی مهندسی جنگ ،جهاد سازندگی عازم جبهه های جنگ گردید.در این اعزام علی مانند عاشق دلداده ای بود که هر لحظه دیدار معشوق را انتظار می کشید .سرانجام در تاریخ ۲۸/۱/۶۷ این هجران به وصل مبدل شد و علی در منطقه ی فاو ،سر دوشی شهادت را زینت شانه ها کرد و آسمانی شد.
ندای عاشورایی امام ره آرام و قرار را از او گرفته بود .توصیف حالات معنوی علی در ایام حضور در جبهه قابل بیان نیست و قلم عاجز است که بتواند شرح دلدادگی شهید به لقای پروردگار را بنویسد.شوق وصل و دیدار روی جانان او را شیدا کرده بود و سرانجام این عاشق شوریده در بیست و هشتمین روز بهار ۱۳۶۷ شاهد وصال را به آغوش کشید.